دکتر علی ابراهیمی

به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطان، سلامت کلی بیمار و ترجیح شخصی بستگی دارد. گزینه های درمانی معمولاً عبارتند از:

1. جراحی: رایج ترین روش برداشتن تومور از طریق لامپکتومی (برداشتن تومور و برخی بافت های اطراف) یا ماستکتومی (برداشتن یک یا هر دو سینه) است. گاهی اوقات غدد لنفاوی زیر بغل نیز برای بررسی پاتولوژی برداشته می‌شوند.

• پرتودرمانی: این درمان شامل استفاده از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی است و اغلب بعد از جراحی، به ویژه برای بیماران پس از لامپکتومی، برای هدف قرار دادن اندک سلول های سرطانی باقی مانده که در جراحی دیده نمی شود، استفاده می‌گردد. همچنین برای تسکین علائم در بیماری پیشرفته نیز می­توان از آن استفاده کرد.

• شیمی درمانی: استفاده از داروهایی برای از بین بردن سلول های سرطانی در سراسر بدن است. می‌توان آن را قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور یا بعد از جراحی برای کاهش خطر بازگشت سلول های سرطان یا جلوگیری از رشد تجویز کرد.

• درمان هورمونی: اگر پس از آزمایش تحصصی نوع سرطان سینه گیرنده هورمونی مثبت (ER+ یا PR+) باشد، داروهایی که گیرنده هورمون (تاموکسیفن یا لتروزل و….) را بلوک می‌کنند یا سطح آنها را کاهش می‌دهند ممکن است برای جلوگیری از رشد سرطان یا تکثیر سلول های سرطانی تجویز شوند.

• درمان هدفمند: این درمان پروتئین ها یا ژن های خاصی را هدف قرار می‌دهد که به رشد سرطان کمک می‌کنند. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت ممکن است داروهایی مانند تراستوزوماب(هرسپتین) یا پرتوزمات را دریافت کنند که به طور خاص پروتئین HER2 را هدف قرار می‌دهد.

• ایمونوتراپی: برای برخی از انواع سرطان پستان، مانند سرطان سینه که هرسه گیرنده منفی است، ایمونوتراپی می‌تواند به سیستم ایمنی کمک کند تا سلول های سرطانی را بهتر تشخیص دهد و به آنها حمله کند.

در پایان برنامه درمانی هر بیمار متفاوت است، اغلب چندین روش درمانی را برای به حداکثر رساندن اثربخشی و در عین حال به حداقل رساندن عوارض جانبی ترکیب می‌گردد.