دکتر علی ابراهیمی

به مرحله بیماری، سلامت کلی بیمار و عوامل خاصی مانند درجه تومور بستگی دارد. گزینه های درمانی رایج عبارتند از:

1. جراحی:  هیسترکتومی: برداشتن رحم درمان اولیه است که اغلب با برداشتن تخمدان ها و لوله های فالوپ (سالپنگو اوفورکتومی) انجام می‌شود. برداشتن غدد لنفاوی: برای بررسی گسترش سرطان، غدد لنفاوی مجاور ممکن حذف شود.

• پرتودرمانی: بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده یا به عنوان درمان اصلی در بیمارانی که نمی توانند تحت عمل جراحی قرار گیرند استفاده می‌شود. در برخی موارد ترکیب با شیمی درمانی استفاده می‌شود، پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌کند. این می‌تواند خارجی (EBRT:VMAT, IMRT, SBRT) یا داخلی (براکی تراپی، منبع پرتو در نزدیکی تومور قرار می‌گیرد) باشد.

• هورمون درمانی: برای سرطان پیشرفته یا عود کننده، به ویژه برای سرطان هایی که گیرنده هورمونی مثبت هستند. پروژستین ها یا داروهایی مانند تاموکسیفن ممکن است برای کند کردن رشد سرطان استفاده شوند.

• شیمی درمانی: اغلب برای مراحل پیشرفته تر یا سرطان های پرخطر استفاده می‌شود. داروهای رایج شامل پاکلی تاکسل، کربوپلاتین و دوکسوروبیسین است.

• درمان هدفمند و ایمونوتراپی: برای زیرگروه های مولکولی خاص سرطان آندومتر، درمان های هدفمند مانند پمبرولیزوماب (برای تومورهای MSI-H یا dMMR ) یا لنواتینیب ممکن است استفاده شود. برخی از داروهای هدفمند بر روی جهش های ژنتیکی یا پروتئین های سرطان تمرکز می‌کنند تا رشد را متوقف کنند.

انتخاب درمان به عوامل مختلفی از جمله مرحله سرطان، درجه و سلامت شخصی بیمار بستگی دارد.

غربالگری که باعث شناسایی بیماری در مراحل اولیه و پیشگیری که از ایجاد توده جلوگیری می‌کند، همیشه موثرتر است.