دکتر علی ابراهیمی

به نوع (سلول غیر کوچک یا سلول کوچک)، مرحله و سلامت بیمار بستگی دارد. در اینجا گزینه های رایج در درمان این بیماری مورد بحث قرار می‌گیرد:

1. جراحی: این درمان اغلب برای سرطان ریه در مراحل اولیه استفاده می‌شود و شامل برداشتن بخشی از ریه (لوبکتومی) یا کل ریه (پنومونکتومی)، بسته به میزان گسترش توده سرطانی است.

• پرتودرمانی: پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌شود. اغلب با جراحی ترکیب می‌شود یا زمانی استفاده می‌شود که جراحی گزینه ای برای درمان قابل قبول نیست. همچنین برای تسکین علائم در بیماری پیشرفته نیز می­توان از آن استفاده کرد. گاهی اوقات برای تومورهای کوچک می‌توان از SBRT استفاده کرد.

• شیمی درمانی: از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌شود. این معمولا در سرطان ریه سلول کوچک و غیر کوچک، قبل از جراحی (برای کوچک کردن تومورها) یا بعد از جراحی (برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده) استفاده می‌شود.

• درمان هدفمند: این داروها جهش های ژنتیکی یا پروتئین های خاصی را هدف قرار می‌دهند که به رشد سلول های سرطانی کمک می‌کند. درمان‌های هدفمند متداول شامل مهارکننده‌های EGFR (erlotinib, gefitinib)، مهارکننده‌های ALK (Crizotinib)و سایر جهش‌های خاص موجود در سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک است.

• ایمونوتراپی: این کار به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا سلول های سرطانی را شناسایی و از بین ببرد. مهارکننده های بازرسی مانند پمبرولیزوماب (Keytruda) و نیولوماب (Opdivo) در برخی موارد، به ویژه برای سرطان ریه سلول های غیر کوچک استفاده می‌شوند.

• درمان سرکوب با فرکانس رادیویی: این درمان شامل استفاده از گرمای امواج رادیویی برای از بین بردن سلول های سرطانی است و گاهی اوقات برای تومورهای کوچک هنگام جراحی استفاده می‌شود.

• مراقبت تسکینی: در سرطان پیشرفته ریه، درمان ها ممکن است بر تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی، از جمله مدیریت درد و مشکلات تنفسی متمرکز شوند.

در درمان سرطان ریه برنامه درمانی خاص بستگی به این دارد که آیا سرطان موضعی است یا گسترش یافته است و اینکه آیا بیمار دارای جهش های ژنتیکی خاصی است که می‌تواند توسط درمان های جدیدتر مورد هدف قرار گیرد.

غربالگری که باعث شناسایی بیماری در مراحل اولیه و پیشگیری که از ایجاد توده جلوگیری می‌کند، همیشه موثرتر است.