دکتر علی ابراهیمی

به مرحله سرطان، محل آن و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. درمان های رایج عبارتند از:

1. جراحی:
2. گاسترکتومی ساب توتال: برداشتن بخشی از معده، معمولاً برای تومورهای واقع در قسمت تحتانی.
3. گاسترکتومی کامل: برداشتن کامل معده، اغلب برای تومورهای قسمت فوقانی معده یا که کل معده را درگیر می‌کند.
4. برداشتن غدد لنفاوی: غدد لنفاوی مجاور معمولاً در طی جراحی برای بررسی گسترش سرطان برداشته می‌شوند.
5. رزکسیون آندوسکوپی: برای سرطان های در مراحل اولیه، تومورها ممکن است از طریق آندوسکوپ بدون نیاز به جراحی باز برداشته شوند.

• شیمی درمانی:
  • اغلب قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور یا بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده می‌شود.
  • داروهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل 5-فلوئورواوراسیل، سیس پلاتین، اگزالیپلاتین، کپسیتابین و دوستاکسل می‌باشند.
  • همچنین می‌توان از آن در مراحل پیشرفته برای کاهش سرعت پیشرفت سرطان و تسکین علائم استفاده کرد.

• پرتودرمانی:
  • ممکن است بعد از جراحی یا همراه با شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده و کاهش خطر عود استفاده شود.
  • همچنین می‌توان از آن برای تسکین علائم در موارد پیشرفته (مراقبت تسکینی) استفاده کرد.

• درمان هدفمند:
  • برای سرطان معده پیشرفته یا متاستاتیک با تغییرات ژنتیکی خاص استفاده می‌شود. داروها عبارتند از:
  • تراستوزوماب: تومورهایی با گیرنده HER2 مثبت را هدف قرار می‌دهد.
  • راموسیروماب: رگ های خونی تامین کننده تومورها را هدف قرار می‌دهد.
  • نیولوماب: مهارکننده بازرسی که در برخی موارد سرطان پیشرفته معده استفاده می‌شود.

• ایمونوتراپی: داروهایی مانند پمبرولیزوماب (برای تومورهای PD-L1 مثبت) ممکن است در مراحل پیشرفته سرطان معده، به ویژه در مواردی با کمبود (dMMR) یا ناپایداری (MSI-H) استفاده شود.

• مراقبت تسکینی:
  • برای مراحل پیشرفته که امکان درمان وجود ندارد، درمان های تسکینی مانند جراحی، پرتودرمانی یا داروها می‌توانند به کنترل علائمی مانند درد، خونریزی یا انسداد کمک کنند.

طرح درمان به طور معمول برای فرد طراحی می‌شود و ممکن است یک تیم چند رشته ای را شامل شود.

غربالگری که باعث شناسایی بیماری در مراحل اولیه و پیشگیری که از ایجاد توده جلوگیری می‌کند، همیشه موثرتر است.